Βιβλιοπαρουσίαση

Ο Σύλλογος Ποντίων Ν. Ροδόπης «Η Τραπεζούντα», στο πλάισιο των πολιτιστικών εκδηλώσεων «Παρχάρια 2013», παρουσίασε το Σάββατο 22 Ιουνίου, στην αίθουσα του Θρακικού Ωδείου Κομοτηνής, το μυθιστόρημα σε ποντιακή διάλεκτο «Η ζωή μ’ εν’σσα χερια σ’», της συγγραφέως Όλγας Αυγητίδου. Πρόκειται για το πρώτο μυθιστόρημα της κ. Αυγητίδου αλλά και για το δεύτερο πανελλαδικά γραμμένο στην ποντιακή διάλεκτο. Την εκδήλωση τιμησε πλήθος κόσμου καθώς και εκπρόσωποι του Δήμου και της Περιφέρειας, κ Καρελιάδου Αφροδίτη και κ. Νικολαΐδης Γιάννης, ο οποίος και προλόγησε το βιβλίο.

«Η ζωή μ’ εν’σσα χερια σ’» είναι ένα μυθστόρημα οδοιπορικό, ταξίδι, κατάθεση ψυχής. Πηγαίο, ζωντανό, γραμμένο σε ένα ιδιαίτερο ιδίωμα της ελληνικής διαλέκτου του Πόντου, που συνέχισε την παρουσία του στο διάβα των αιώνων στο ορεινό χωριό Ανκαβάν στον Αρμένικο Καύκασο.

Ιστορικές διαδρομές,αποικίες Ελλήνων, θρύλοι και γεγονότα που φαντάζουν τόσο ακραία, ώστε μας φαίνεται σαν μακρινό παραμύθι, μια πραγματικότητα που δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι κάποτε υπήρχε. Η ευρύτερη περιοχή της Αργυρούπολης, γνωστή από αρχαιοτάτων χρόνων για τα πλούσια κοιτάσματα αργύρου, αποτελεί πιθανότατα τον τόπο προέλευσης των πρώτων κατοίκων του χωριού Ανκαβάν. Η ανακάλυψη νέων μεταλλείων σε άλλες περιοχές της Μ. Ασίας και του Καυκάσου και οι Ρωσσοτουρκικοί πόλεμοι αποτελούν τους βασικότερους λόγους ενός μεγάλου μεταναστευτικού ρεύματος των μεταλλουργών της Αργυρούπολης στα νέα μεταλλεία, γεγονός που οδήγησε σε παρακμή και πληθυσμιακή ερήμωση σχεδόν ολόκληρης της ενδοχώρας του Πόντου. Κάπως έτσι έχει και η ιστορία των Ελλήνων κατοίκων του χωριού Ανκαβάν στον νότιο Καύκασο της σημερινής Αρμενίας,που είναι και η γενέτειρα της συγγραφέως Όλγας Αυγητίδου.

Το «Η ζωή μ’ εν’σσα χερια σ’» έχει μια επιπλέον σημασία για εμάς τους Έλληνες, λόγω της ανάδειξης, μέσα από τον μύθο του, της Μαύρης Θάλασσας και του Καυκάσου ως μιας γωνιάς του πλανήτη στην οποια οι Έλληνες έχουν συνεχή παρουσία από αρχαιοτάτων χρόνων.

Αν και η συγγραφέας δεν είναι γεννημένη στον Πόντο, αγαπά τον Πόντο αλλά και την γλώσσα του, την οποία χειρίζεται άριστα, δεδομένου ότι αποτελεί την μητρική της γλώσσα, και δίνει τον αγώνα της για την διατήρηση της. Στο βιβλίο που είναι ιστορικό, ηθογραφικό, μαρτυρικό αλλά και αυτοβιογραφικό, η συγγραφέας χρησιμοποιεί όλο τον πλούτο της ποντιακής διαλέκτου, αναμειγνύοντας στο λόγο της ρητά, παροιμίες και παροιμιώδεις φράσεις και σε επίκαιρα σημεία παραθέτει τραγούδια, ποιήματα αλλά και ήθη και έθιμα της αλησμόνητης πατρίδας. Έχει το χάρισμα της αφήγησης και αυτό είναι εμφανές σε όλο το μυθιστόρημα, καθώς ξεδιπλώνει, με υπέροχες εικόνες, τις σκεψεις της, τις ιδέες της για τον έρωτα, για τον θάνατο, για το χρήμα, την φιλία, την ειρήνη, την συναδέλφωση και την συνύπαρξη των λαών. Η σκέψη της ακονισμένο λεπίδι, τα όράματα της, οράματα χιλιάδων ανθρώπων απανταχού της γης, που έδωσαν και δίνουν το αίμα τους για να πετύχουν. Ένα από τα λιγότερο εμφανή πράγματα που μπορεί κανείς να ανακαλύψει στο βιβλίο είναι ο τρόπος που το παρελθόν επηρεάζει τις επιλογές μας και μας δίνει τα κατάλληλα εφόδια για να αντιμετωπίσουμε το μέλλον.

Η υπόθεση του βιβλίου, βασισμένη σε πραγματική ιστορία, έλαβε χώρα στην πατρίδα της συγγραφέως στο χωριό Ανκαβάν του Αρμένικου Καυκάσου. Ένα νεαρό κορίτσι παίζοντας ανέμελα σε ένα γαλήνιο λιβάδι, πέφτει θύμα απαγωγής ενός αλλόθρησκου νέου Αζέρικης καταγωγής. Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι μια τόσο τραγική ιστορία αποτελεί πρόσφορο έδαφος για ένα μυθιστόρημα, που καταφέρνει να σε κρατά σε αγωνία, καθώς τα χρόνια κυλούν και οι αναμνήσεις, οι τύψεις και η νοσταλγία κυριεύουν την πρωταγωνίστρια. Η Μάρθα αν και έχει περάσει αρκετά χρόνια με τον Αζέρο απαγωγέα της, παίρνει την τελική απόφαση για τον δικό της δρόμο, από την θέληση της για μια ελεύθερη ζωή. Φυσικά η ιστορία είναι συγκινητική. Η θλίψη, η απόγνωση, αγάπη και η ελπίδα είναι συναισθήματα που ξεχειλίζουν από τις σελίδες του βιβλίου και αγγίζουν την ψυχή. Δικαίως το «Η ζωή μ’ εν’σσα χερια σ’» θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ύμνος για την ζωή!

Γ. Νικολαΐδης.

Η συγγραφέας του βιβλίου «Η Ζωή ‘μ εν ‘ς σα χέρια σ’», Αυγητίδου Όλγα, γεννήθηκε στην Αρμενία το 1979 και ανήκει στην 4η γενιά των Ελλήνων που έφυγαν από τον Πόντο στα μέσα του 19ου αιώνα και εγκαταστάθηκαν στην Αρμενία, όπου ίδρυσαν το χωριό Ανκαβάν. Το 1989 η οικογένειά της αποφάσισε να μετεγκατασταθεί  στην μητροπολιτική πατρίδα. Μετά από περιπλάνηση σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, βρέθηκαν στην πόλη της Κομοτηνής.

Σε εφηβική ηλικία αρχίζει να γράφει δειλά-δειλά τα πρώτα της ποιήματα στην νεοελληνική γλώσσα, αργότερα όμως, μετά την ενηλικίωσή της, νιώθει έντονα την ιδιαίτερη ταυτότητά της και αποφασίζει να αποτυπώνει πλέον τις σκέψεις της στο χαρτί μόνο στη μητρική της γλώσσα. Έτσι γράφει ποιήματα στη Ρωμαίικη λαλιά των Μαυροθαλασσιτών προγόνων της, ένα από τα οποία έχει δημοσιευθεί στο περιοδικό «Νόστος». Επίσης γράφει ένα θεατρικό με τίτλο «Ρωμαίικα Παρακάθια», το οποίο παίζεται με μεγάλη επιτυχία από την θεατρική ομάδα του συλλόγου μας σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας.

Το βιβλίο «Η Ζωή ‘μ εν ‘ς σα χέρια σ’» είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.